Սամվել ՍԵՎԱԴԱ. Մարո՜ւս, Սամվելին կոֆե սարքի...

Լուսվարդ մայրիկը 107 տարեկան է: Շշմելու տատիկ է, բարի, լուսավոր:
Քյավառում ծնված-մեծացած աղջիկ է եղել, 16 տարեկանում հարս են բերել Լոռի:
Ինը զավակ է ունեցել, մնացել են երկուսը` Խանումն ու Մարուսը: Խանումը 87 տարեկան է, Մարուսը` 90:
Երեքով թոշակ են ստանում, ապրում են անշուք ու հին մի տան մեջ:
Պատին` 1987 թվի սովետական նախշուն, քրքրված մի «կալենդար»: Միջանցքում դեռ անցած դարից մնացած զսպանակով, ժանգոտ մահճականեր են շարված:
Խնդրեցի , որ թույլ տան նկարեմ իրենց:
Սիրով համաձայնեցին:
Խանումն ասաց.
-Մամայի լաչակը չփոխե՞նք:
-Փոխեք, եթե ուզում եք:
Քրդի կանաչ գլխաշորը հանեցին երկու քույրերով, չգիտես որտեղից գտան -բերեցին մի էլ բեթար թանաքագույն նախշուն լաչակ, հանգամանորեն կապեցին գլխին:
Մինչև ես ու ընկերս միջանցքում մեր լուսանկարչական սարքերն էինք կարգի բերում, Լուսվարդ մայրիկը կամացուկ հրահանգներ էր տալիս.
-Պոպոքն ու գաթեն բերեք, ախչի´: Մարու´ս, ցավացնում ես, կամաց կապի: Խանը´մ, խուլ անտեր, լսերը վառա, որ լավ դուս գամ...
Էդ արանքում էլ անմեղ տեսքով մեկ-մեկ ինձ էր հարցեր տալիս` քանի էրեխա ունես, բալա... անունդ ի՞նչ է...
-Սամվել, -գոռացի:
-Հա՜, լավ անուն է, մեր գեղի կոլխոզի նախագի անունն էլ էր Սամել: Տարան պատերազմ` չեկավ: Մի´ գոռա, լսըմ եմ...
Վերջապես հագցրին-կապցրին մայրիկին:
Խանումն ասաց.
-Ժպտա, ա´յ մեր, ժպտա, որ լավ դուս գաս:
Վերջում որոշեցին միասին նկարվել: Գնացին դարդերով փոխվեցին, զուգվեցին , էկան:
Ապա ժպտացող տրիոն շարվեց դռան մոտ, ու ես սիրով նկարեցի նրանց` ի հիշատակ:
Ժպտաց նաև Լուսվարդ մայրիկը, անատամ ժպիտով ու արանքում ծղրտաց,
- Մարո՜ւս, Սամելին կոֆե սարքի, ախչի՜...

Մեկնաբանություններ